>> PLOT TWIST <<
- Kelly Sue
- 11 jun
- 4 minuten om te lezen

Als ik kijk naar het moment van mijn laatste blogpost en het moment waarop ik dit schrijf, dan kan ik zeker stellen dat er veel veranderd is.
Slow living... een lifestyle change...
Zou dat eraan bijgedragen hebben? Een verandering van richting, energie, doelen en wensen… Dat alles om je heen daarin mee beweegt en je openbaart aan nieuwe situaties, momenten, keuzes en mensen in je leven? Wat hoort bij wie je was, wie je wordt en wie je nu bent en wie je in de kern altijd al bent geweest en weer naar terugkeert, maar met meer kennis en ervaring. En wat hoort daar niet meer bij? Wat of wie laat je los, of krijgt een andere vorm in je leven?
Ineens sta je in het oog van de storm. Alles raast aan je voorbij, van vroeger, van nu, en de keuzes die je plots moet maken. Ratio en gevoel starten een oorlog. Alles schuurt, wringt en trekt. Je hoofd en hart maken overuren in die strijd, en geloven elkaar (en zichzelf) niet meer. Stilstaan is ook geen optie meer, want de onrust in het oog van die storm is ook gekmakend.
Dus stap je erin. Midden in die razernij.. daar ga je.
Los gerukt van de grond onder je voeten zoek je naar houvast, naar waarheden en richting. De raad die je zoekt, of soms juist ongevraagd krijgt, mengt zich in die interne strijd. Externe meningen stapelen zich op, en ergens in die brei raak je het onderscheid kwijt: Wat is nog van mij?
Adviezen over wat je nodig hebt, wat je wel of niet moet doen, wat bij je zou passen. Ik zoog alles op. En het hele spectrum aan emoties trok voorbij. Iedereen leek precies te weten wat te doen, hoe te handelen, hoe op te lossen. Maar alles voelde lijnrecht in tegen wat ik zélf voelde.
En gaandeweg, alsof het allemaal nog niet ingewikkeld genoeg was, kwamen er ook nog absurde twists and turns. Momenten waarop ik hardop moest lachen door de absurditeit ervan of juist wanhopig vastliep en zelfs huilen niet meer lukte.
Hoe bescherm ik de mensen om mij heen?
Hoe bescherm ik mezelf?
Hoe raak ik mezelf hier niet in kwijt?
Door precies dat allemaal los te laten.
Je kunt niet altijd iedereen en/of jezelf 'beschermen' van het leven, want dat leven moet volledig geleefd worden om te mogen groeien. In zekere zin onthoud je dus een ander of jezelf van de waardevolle ontwikkeling die je als mens mag doormaken in het leven. En daar is gelijk de brug naar ‘jezelf’. Want in de donkere momenten, mits je je eraan toegeeft, vind je juist jezelf. Uiteindelijk draag je alleen de volledige verantwoordelijkheid voor jezelf.
En zo kwam ik uiteindelijk uit de storm.
De wind is heus nog niet helemaal gaan liggen. Er waaien af en toe nog stofwolkjes op die het zicht doen vervagen, die onzeker maken en twijfel brengen. Maar telkens als ik terugkeer naar mijn wens om slow living te omarmen, ofwel rust te nemen en te vertrouwen dat er in die rust niets verloren gaat maar juist kan groeien, dan daalt het stof weer neer. En komt er helderheid.
De zon komt vaker door en die helpt, na alle regen, nu de zaadjes te ontkiemen. De eerste kopjes steken al dapper uit de grond. Sommige staan al in de knop! (Wad van Ritme is zo'n bloem die bijna bloeit!)
Slow Living.
Het is maar een term.
Een term die mij hielp om stappen te zetten. Maar nu denk ik: wat is ‘slow’? Hoezo niet Normal Living? Wat is normaal? En wat is snel? Alles is relatief.
Volg je eigen tempo.
Je eigen ritme.
En vertrouw.
Overgave. Je overgeven aan wat jij écht nodig hebt, voelt soms als een vrije val. Daar is moed voor nodig. En vertrouwen. Want alles komt met een prijs.
Maar ik durf nu te zeggen dat ik een redelijk zachte landing heb gemaakt. Ik ben thuisgekomen bij mezelf. En dat geeft zóveel vertrouwen.
Want het kan dus. Zonder dat de wereld vergaat, ook al voelde het soms wel zo. Het was gewoon een transitie. Een overgang naar dat wat wél voor mij bedoeld is.
Ja, het is eng. Maar dat maakt het niet onmogelijk!
En mocht je nu tijdens het lezen zes stemmetjes in je hoofd horen met allemaal redenen waarom het voor jou niet zo “makkelijk” of zelfs onmogelijk is, kijk dan eens eerlijk om je heen. Check of je jezelf niet aan het manipuleren bent in een schijnveiligheid.
Maar nogmaals: jouw tijd, tempo en proces ;-)
Als jij er klaar voor bent, dan komt jouw plot twist ook. Misschien (meestal) geheel onverwacht. Geef je er maar aan over. En weet dan: Je bent niet alleen.
Oh, en nog iets belangrijks om mee te nemen: Alle kennis, raad en wijsheid die je nodig hebt, zit al in JOU.
In de stilte, ja, precies daar waar de pijn het meest voelbaar en confronterend is, daar zul je in het gesprek met jezelf de openbaringen krijgen die jou de richting geven op jouw eigen pad.
Godspeed.
Liefs,
Kelly Sue
Foto: De Content Bakker
Comments